Rozdział 9

Oczami Lily


Oni nie mogą jutro wyjechać, przecież miało być tak dobrze. 
Po zjedzeniu i pozmywaniu naczyń zbierałam się do wyjścia.
- Dziękuje, było wspaniale. - powiedziałam chwytając klamkę od drzwi.
- Ja też dziękuję. - powiedział.
Spojrzałam mu w oczy. Nie chciałam stamtąd wychodzić, bo wiedziałam, że więcej już się z nim nie spotkam. Niall przybliżył się do mnie i lekko musnął moje usta, spojrzał mi w oczy i chciał kontynuować, lecz nie pozwoliłam mu na to. 
- Przepraszam cię Niall, ale nie chce zaczynać czegoś co jutro zostanie skończone. Nie chcę robić sobie nadziei. Żegnaj. - powiedziałam po czym przytuliłam go i wybiegłam z hotelu.
Złapałam pierwszą lepszą taksówkę i kazałam kierowcy jechać pod mój hotel. Spojrzałam jeszcze raz na hotel w którym przebywał Horan i schowałam twarz w dłonie. 
- Czy to się musi dziać naprawdę. - szepnęłam.
- Wszystko dobrze ? - zapytał kierowca patrząc na mnie w lusterku.
- Tak, wszystko okej. - odpowiedziałam. 


Oczami Alexis


Przepraszam bardzo, co się przed chwilą stało ? Dlaczego tak szybko wyszedł ?
Wzięłam do ręki moją komórkę i zadzwoniłam do niego.
- Cześć, tu Harry ... nie mogę teraz odebrać telefonu .... - rozłączyłam się.
Coś musiało się stać, bez powodu by tak nie wyszedł. 
Nagle ktoś zaczął dobijać mi się do drzwi, otworzyłam je. Do pokoju wparowała moja przyjaciółka. 
- Jak było ? - zapytałam.
- Świetnie. - odpowiedziała z nutką smutku w głosie. - Co będzie dalej, Alexis ? - zapytała opadając na łóżko.
- Nie wiem, ale mamy ich jeszcze przez tydzień. - odpowiedziałam.
- Harry nic ci nie powiedział ? - zapytała zrywając się z łóżka. 
W odpowiedzi pokiwałam przecząco głową.
- Jutro o ósmej rano mają samolot. Wylatują, to koniec. - powiedziała i rzuciła się na poduszkę, kryjąc w niej swoją twarz.
- Co ? - zapytałam sama siebie. 
Wzięłam do ręki komórkę i wybiegłam z budynku. Ciągle potrącałam ludzi, nie wiedząc gdzie biegłam. Słone krople wody spływały po moich policzkach. Dotarłam do jakiegoś parku. Opadłam na ławkę i skuliłam się chowając twarz w kolana. Postanowiłam nie zatrzymywać emocji, łzy ciągle spływały po moich policzkach. Mój telefon jak zaczął wibrować to nie chciał przestać. W końcu zerknęłam na wyświetlacz, dzwoniła Lily. Odrzuciłam jej telefon i wybrałam numer do Harry'ego, lecz on nie odbierał. Zanosiło się na deszcz więc zebrałam swój tyłek i ruszyłam szybkim krokiem do hotelu. 
Nie byłam nawet w połowie drogi, a zaczęło lać jakby deszczy tysiąc lat nie było. Weszłam więc do pierwszej lepszej kawiarni i usiadłam przy pierwszym wolnym stoliku.
Zamówiłam sobie kawę i ciastko. Dokładnie rozejrzałam się po restauracji. Zaczęło się zbierać dużo ludzi, pewnie tak jak mnie zaskoczył ich deszcz. 
Nagle czarna czapka pod którą znajdowały się te loki, które tak uwielbiałam i okulary przeciwsłoneczne przykuły moją uwagę. To był Harry. 
Zdjął swoje nakrycie i poprawił włosy. Dokładnie rozejrzał się poszukując wolnego miejsca.
Wyciągnęłam z kieszeni komórkę i zadzwoniłam do niego. Obserwując dokładnie jego ruchy mieszałam kawę, którą mi przyniesiono. 
Chłopak wyciągnął komórkę i spojrzał na wyświetlacz. Chwilę się zastanowił i odrzucił połączenie. 
- Harry Styles. - powiedziałam na tyle głośno by usłyszał.
Spojrzał w moją stronę i nerwowo przeczesał swoje włosy. Kiwnęłam głową na miejsce wolne obok siebie. 
- Dlaczego nie odbierasz moich telefonów i dlaczego do cholery nie powiedziałeś mi, że wyjeżdżasz ? - warknęłam gdy usiadł na miejscu.
- Alexis, proszę ... - zaczął.
- Co ? - zapytałam. - Tak trudno było mi o tym powiedzieć ? Muszę się dowiadywać od przyjaciółki zamiast od ciebie ? - pytałam.
- Ja nigdzie nie jadę ! - krzyknął.
Parę ludzi w kawiarni spojrzało na nas dziwnym wzrokiem.
- Oboje dobrze wiemy, że pojedziesz. - szepnęłam.
- Nie chcę  wylatywać, nie chcę cię opuszczać. - powiedział chwytając moje ręce.
- Też tego nie chce, ale to i tak musi się zdarzyć. - spojrzałam na nasze splecione dłonie i moje oczy momentalnie się zaszkliły. - Może to lepiej, że stanie się to jutro niż za tydzień. - zacisnęłam zęby żeby się nie rozpłakać jak małe dziecko.
- Jutro czy za tydzień, to nie ma znaczenia. - powiedział.
- Nie chcę się żegnać. - powiedziałam.
- Wcale nie musisz, wrócę po ciebie. - powiedział.
Ujął moją twarz w swoje dłonie i delikatnie mnie pocałował, jakbym była bańką mydlaną, która zaraz pryśnie. 
Nie wytrzymałam, łzy zaczęły spływać po moich policzkach, jedna za drugą. Spojrzałam w jego oczy, które były zaszklone.
- Nie powinnam była iść na tą wierzę, wtedy by tego nie było. - powiedziałam.
- Nawet jakby cię tam nie było to prędzej czy później bym cię odnalazł. - powiedział.
- Chciałeś mi to jutro powiedzieć na wierzy, prawda ? - zapytałam.
- Tak. - odpowiedział.
- Myślę, że nie powinniśmy się jutro tam spotkać. - powiedziałam.
- Dlaczego ? - zapytał.
- Nie lubię pożegnań. - odpowiedziałam.
- My się nie żegnamy, ja wrócę po ciebie. - obiecał, ale ja dobrze wiedziałam, że to koniec.
Spojrzałam na zegarek, który wskazywał dwudziestą.
- Powinnam już wracać. - powiedziałam.
Zapłaciłam rachunek za ciastko oraz kawę, które w pośpiechu zjadłam na pół z Harry'm.
Skierowaliśmy się w stronę wyjścia i powoli ruszyliśmy przed siebie w ciszy.
Gdy byliśmy już przed moim hotelem stanęliśmy na przeciwko siebie i spojrzeliśmy sobie w oczy. 
- Żegnaj. - powiedziałam z trudem.
- Do zobaczenia. - powiedział.
Przyciągnął mnie bliżej siebie i namiętnie pocałował. 


Rano obudziłam się równo o ósmej. Spojrzałam na telefon, żadnych nowych wieści. Podbiegłam więc szybko do okna i zobaczyłam samolot wzbijający się ku niebu.
Po głowie chodziły mi dwa słowa opisujące co do niego czuję " Kocham Cię ". Teraz jestem tego pewna.
Wiem, że to głupie ... w ciągu tygodnia czuć tak silne uczucie do osoby, ale nic na to nie poradzę. To nie zauroczenie, czy zakochanie, bo po tym bym się jeszcze pozbierała, ale teraz czuję w swoim sercu pustkę, jakby odlatując zabierał połowę. 
- Jeśli czuje do ciebie to samo co ty do niego, to wróci. - powiedziała Lily klepiąc mnie po ramieniu.

_________________________________

Czeeeść.

Tak wiem, spaprałam sprawę, no ale na razie zawieszam bloga.

Przepraszam, ale są wakacje i mam mało czasu do tego wyjeżdżam na kolonie a później z rodzicami.

Obiecuję, że jak tylko wybije 1 września dodam rozdział.

A ten potraktujcie jako koniec części pierwszej xd.

W drugiej będzie się dziać, ojj będzie .

Do następnego.

A.;*